دلم یه دنیا کودکی میخواد.

دلم گرفته از این روزها،‌ دلم تنگ است
میان ما و رسیدن ،‌هزار فرسنگ است

مرا گشایش چندین دریچه کافی نیست
هزارعرصه برای پریدنم تنگ است

اسیر خاکم و پرواز سرنوشتم بود
فرو پریدن و درخاک بودنم ننگ است

چگونه سر کند این جا ترانه ی خود را ؟‌
دلی که با تپش عشق او هماهنگ است

هزار چشمه ی فریاد در دلم جوشید
چگونه راه بجوید که رو به رو سنگ است

مرا به زاویه ی باغ عشق مهمان کن
در این هزاره فقط عشق ،‌پاک و بی رنگ است

سلمان هراتی

دلم یه دنیا کودکی میخواد.

دنیایی خالی از غصه فردا...؟

دنیایی خالی از حسرت دیروز...!