به هنگام بازدید از یک بیمارستان
روانى، از روان پزشک پرسیدم شما چطور میفهمید که یک بیمار روانى به بسترى شدن در
بیمارستان نیاز دارد یا نه؟
روانپزشک گفت: ما وان حمام
را پر از آب میکنیم و یک قاشق چایخورى، یک فنجان و یک سطل جلوى بیمار میگذاریم و
از او میخواهیم که وان را خالى کند 
من گفتم: آهان! فهمیدم. آدم عادى باید سطل را بردارد چون بزرگ تر است 
روانپزشک گفت: نه! آدم عادى درپوش زیر آب وان را بر
میدارد... شما میخواهید تختتان کنار پنجره باشد؟
نتیچه گیری:
1.
راه حل همیشه در گزینه های پیشنهادی
نیست.
3.
همه راه حل
ها همیشه در تیر رس نگاه نیست.
2.
در حل مشکل و در هنگام
تصمیم گیری هدفمان یادمان نرود . در
حکایت فوق هدف خالی کردن آب وان است نه استفاده از ابزار
پیشنهادی.